Ιματιοθήκη

Η Καππαδοκία αποτελείται από τις περιφέρειες: Ακσεράϊ, Γκέλβερι, Καισαρείας, Νεάπολης, Νίγδης, Προκοπίου και Φαράσων. Τα Φάρασα αποτελούνταν από το κεφαλοχώρι Βαρασός και την «πλειάδα» των ελληνικών ομόγλωσσων χωριών: Αφσάρι, Κίσκα, Σαττί και Τσουχούρι, που βρίσκονταν βορειοανατολικά του Βαρασού, προς την πλευρά της Καισαρείας και το Κάρσαντι, νοτιοδυτικά προς την πλευρά των Αδάνων […] * Περισσότερα ΕΔΩ

Περιγραφή φορεσιάς: Η ανδρική ενδυμασία εντάσσεται σε πιο σταθερό τύπο που απαντούσε στην ευρύτερη περιοχή της Καππαδοκίας. Ειδικότερα, πέρα από διαφοροποιήσεις κυρίως στα υφάσματα λόγω της τοπικής οικοτεχνίας και των επαγγελματικών ιδιαιτεροτήτων, η ανδρική ενδυμασία ως τα μέσα του 19ου αιώνα αποτελούνταν από: Στο κεφάλι το φέσι δεμένο σαρικωτά με λευκό μαντήλι. *Το Εσώρουχο (βρατσίε). Το πουκάμισο (μέτ’, ιμάτ’)  λευκό βαμβακερό. Το παντελόνι, λευκό βαμβακερό (σαλβάρ, κιατιπιγές, πιο φαρδύ από παντελόνι και πιο στενό από σαλβάρι, που φοριόταν στη μεταβατική φάση της ανδρικής ενδυμασίας, τέλη 19ου αιώνα). Το ζωνάρι (κεμέρ και σιλαχλούλ) υφασμάτινο με κάθετες ρίγες στην διακόσμηση του. Ο εξωτερικός επενδύτης που λέγεται καβάδι, στη συγκεκριμένη φορεσιά με λεπτές ρίγες (κόκκινες και μπλέ) και με ωραίο επίραπτο κέντημα από κορδόνι περιμετρικά στον επενδύτη.   *Ακόμη θα μπορούσε να έχει * Σακκάκι (σάλτα).* Γιλέκο (ισλίτς). *Επενδύτη: γούνα, κάπα, γιαμψί (<τουρκ. yamps?), ριχτό, αμάνικο, με επένδυση φλόκων εξωτερικά πάνω από ένα στρώμα κετσέ. Συνηθιζόταν σε ρωσικούς πληθυσμούς και κάποτε τον δανείζονταν και οι Μιστιώτες που ταξίδευαν σε αυτές τις περιοχές. Τα υποδήματα είναι κυρίως τα στιβάνια κι ενίοτε τα μέστια, όπως ονομάζονται τα παπούτσια.

Κοσμήματα – αξεσουάρ:  στη ζώνη δύο ζευγάρια ξύλινα κουτάλια για χορό και ένα κομπολόι